بسم رب الحسینتنهاعلاج امروز دنیا این است که درس حسین بن علی (علیه السلام) را بفهمند و به آن عمل کنند. اساس دین با عاشورا پیوند خورده است و به برکت عاشورا هم باقی مانده است.
(امام خامنه ای26/3/1372)
فرمود: «أَيُّهَا النَّاسُ شُقُّوا أَمْوَاجَ الْفِتَنِ بِسُفُنِ النَّجَاة» (نهج البلاغه، خطبه5) امواج فتنه‌ها را به کشتیهای نجات بشکافید و عبور کنید؛ و همگان میدانند کشتی نجات‌بخش‌تر از امام حسین نیست؛ پس «شُقُّوا أَمْوَاجَ الْفِتَنِ بِالحُسَینِ!» با حسین میتوان از همه موانع پیش رو گذشت و به همه جا رسید؛
سخن آغازین این بود: «با امام حسین به همه جا میتوان رسید» ولی تأملات بعدی در سخنان بزرگان، جلوه تازه ای برای تحقیق و محقق نشان داد که از توانستن به بایستن سوقمان میداد و از وادی «میشود» به «باید» هجرت: «با امام حسین باید به همه جا رسید!»؛ از این حقیقت «چاره»ای نیست! هرزمان بشریت به بی«چاره»گی رسید، مضطر حقیقی شده است و دعای مضطر هم مستجاب است: «أَمَّنْ يجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيكْشِفُ السُّوءَ» (النمل/62) آن روز خورشید ظهور در آستانه خانه جانمان خواهد تابید.
آنچه به زیارت نگاهتان خواهد آمد، مجموعه‌ای نظام‌مند از «نگاهی دوباره» و «فهمی دیگرگونه» از کربلاست که در آثار عاشورایی زیر خیمه حسین به لطف حضرتش دریافته و منعکس شده و در این سطور در منظومه‌ای کامل‌تر و جامع‌تر اجازه حضور و اذن بروز یافته است.
امید که این لحظه‌ها و نوشته‌ها، سهمی از کربلا داشته باشد؛ و دوباره شکر در این لطف بی‌حسابش که ما را غرق نعمتش کرد و به ما اجازه داد تا نامش را صدا زنیم، خدایش را سپاس! «اللهم لک الحمد...»
«گشته‌ام در جهان و آخر کار
دلبری برگزیده‌ام که مپرس»
(امام خامنه ای26/3/1372)
فرمود: «أَيُّهَا النَّاسُ شُقُّوا أَمْوَاجَ الْفِتَنِ بِسُفُنِ النَّجَاة» (نهج البلاغه، خطبه5) امواج فتنه‌ها را به کشتیهای نجات بشکافید و عبور کنید؛ و همگان میدانند کشتی نجات‌بخش‌تر از امام حسین نیست؛ پس «شُقُّوا أَمْوَاجَ الْفِتَنِ بِالحُسَینِ!» با حسین میتوان از همه موانع پیش رو گذشت و به همه جا رسید؛
سخن آغازین این بود: «با امام حسین به همه جا میتوان رسید» ولی تأملات بعدی در سخنان بزرگان، جلوه تازه ای برای تحقیق و محقق نشان داد که از توانستن به بایستن سوقمان میداد و از وادی «میشود» به «باید» هجرت: «با امام حسین باید به همه جا رسید!»؛ از این حقیقت «چاره»ای نیست! هرزمان بشریت به بی«چاره»گی رسید، مضطر حقیقی شده است و دعای مضطر هم مستجاب است: «أَمَّنْ يجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيكْشِفُ السُّوءَ» (النمل/62) آن روز خورشید ظهور در آستانه خانه جانمان خواهد تابید.
آنچه به زیارت نگاهتان خواهد آمد، مجموعه‌ای نظام‌مند از «نگاهی دوباره» و «فهمی دیگرگونه» از کربلاست که در آثار عاشورایی زیر خیمه حسین به لطف حضرتش دریافته و منعکس شده و در این سطور در منظومه‌ای کامل‌تر و جامع‌تر اجازه حضور و اذن بروز یافته است.
امید که این لحظه‌ها و نوشته‌ها، سهمی از کربلا داشته باشد؛ و دوباره شکر در این لطف بی‌حسابش که ما را غرق نعمتش کرد و به ما اجازه داد تا نامش را صدا زنیم، خدایش را سپاس! «اللهم لک الحمد...»
«گشته‌ام در جهان و آخر کار
دلبری برگزیده‌ام که مپرس»
ما را دنبال کنید:
