?اگر اذن بدهند
?تعریف
تعبیری برای بیان هیچ کاره بودن انسان که برخی از باب عادت تکرارش کنند و برخی از صمیم قلب! (عدّه‌ای هم که کلاً در این باغ‌ها نیستند!)
?پیشینه و ریشه معنوی
اینجا هرچه هست موقوف به اذن ارباب دوسرا است؛ نعمت خادمی هم متوقف بر اذن اوست... اینگونه نیست که هرکس زبان دارد ذاکر باشد، به تعبیر امام سجاد در مناجات الذاکرین: «وَ مِنْ أَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَيْنَا جَرَيَانُ ذِكْرِكَ عَلَى أَلْسِنَتِنَا وَ إِذْنُكَ لَنَا بِدُعَائِكَ» جاری‌شدن نامت بر زبان ما و اجازه‌ات به ما که تو را بخوانیم از بزرگترین نعمت‌های تو در حق ماست.
?کاربرد
ترجمه‌ای روان از «ان‌شاءالله» است.
?نقد/ پیشنهاد/ مثل‌های مشابه
«اگر اذن بدهد» باید تکیه کلام هیئتی‌ها باشد تا فراموش نکنند «او» باید اذن دهد. همه اوست... اصلاً بی‌اجازه اش چگونه می‌توانستیم صدایش بزنیم؟ «اللَّهُمَّ أَذِنْتَ لِي فِي دُعَائِكَ وَ مَسْأَلَتِكَ»
«به حشر هم که برانی مرا ز خویش هنوز
از اینکه نام تو بردم به تو بدهکارم»
البته مواظب باشیم این تعبیر جایگزین عمل نشود!
ر.ک: «ارباب ما مدیون کسی نمی‌ماند»
? #احلی_من_المثل
#حجت_الاسلام_علوی
#نشر_جمکران
@tanhaelaj
